Του ανέμου τα τερπνά

Αλήθεια, τι να σκέφτηκες προτού αυτή η ιδέα σαν το καρφί σού καρφωθεί στης λογικής το βράχο - που βράχος είναι η λογική, σκληρός, ατόφιος λίθος. Αισθήματα και πράξεις τους ευθύς τα προσπερνάει, σε μια ευθεία τα πετά, το μήκος τους μετράει και τα σημεία της στιγμής ένα προς ένα ορίζει κι ας χάνονται όλες οι στιγμές μες στη γραμμή του Χρόνου...

Κλειστός ασκός στο πλάι του, σ' Εκείνον μόνο ανήκει κι ας φρόντισε η κούραση τα μάτια του να κλείσει καθώς αυτό που έψαχνε τα μάταια (;) ετούτα χρόνια, μπροστά τους ξεδιπλώνεται στο πρώτο φως της μέρας.

Τι όνειρο σε πλάνεψε, ισόθεε, Γιε του Λίθου, όταν εκείνη τη στιγμή τα βέβηλα τα χέρια εκείνων που εμπιστεύτηκες μες το χαμό σε ρίχνουν και στο ταξίδι της σιωπής τις πράξεις σου τσακίζουν, τον πόνο πάλι να γευτείς, πατρίδα να μη νιώσεις;

 Μες του ονείρου την αυγή - εκεί που είχε αρχίσει - ξανά τα πέπλα πέφτουνε κι οι σκέψεις να γεννάνε όσα εκείνα έζησες πριν φύγεις από εκείνα που πάντα δίπλα ήτανε, μα τόσο μακριά σου. Ποτέ δε σε αγγίξανε, δε σ' έκαναν δικό τους, ποτέ δεν καταλάβανε τη φλόγα της πνοής σου, που όσα άστρα ο ουρανός τα άστρα της ψυχής σου...

Πετάχτηκες - δεν πρόλαβες - στα χέρια σου ν' αρπάξεις το δώρο εκείνο που ήτανε πατρίδα να σου δώσει, κι οι άνεμοι σκορπίσανε μαζί κι όλα εκείνα που χρόνια στοίχειωναν το νου στην άμμο της Τρωάδας.

Αλλόκοτοι οι φόβοι του τα σωθικά ξεσκίζουν, οι σκέψεις του βυθίζονται στης θάλασσας τον πάτο παρέα για να κάνουνε με του σκαριού το σώμα, τα τσακισμένα τα κουπιά, τα άψυχα κατάρτια και τα περήφανα πανιά που κείτονται κουρέλια.

Σκορπίσανε οι άνεμοι στο πρώτο φως της μέρας, σκορπίσανε κι οι σκέψεις του, διαλύθηκαν οι φόβοι, σαν το αλάτι που έπεσε μες του νερού τη διάβα και μόνο η γεύση μαρτυρά εκείνο που έχει γίνει...

Σπονδή σ' εκείνους που όρισαν μες τη σοφία τη γνώσης πως το ταξίδι που έκανες περισσότερο μετράει από τη λέξη που άκουγε στο όνομα "πατρίδα". Πατρίδες δεν υπάρχουνε, ποτέ τους δεν υπήρξαν παρά του δρόμου η γραμμή που στην ευθεία του χρόνου ξεχνάει η έρμη τη στρατιά που άθελα της πήρε και μες τον κύκλο της ζωής στο ίδιο σημείο φτάνει.